anneanne

Ailenin meleğiydin. on beş gün önce hastalığına derman bulma umuduyla götürdük seni hastahaneye, kalan ömrünü daha ferah geçirmen için. giderken her zaman gülümseyen o nur yüzün hastalığın da etkisiyle sararıp solmuştu ama sen yine de pozitiftin, umutluydun. umutluyduk. gittin, günler geçti ameliyat günü geldi çattı. hepimiz ürküyorduk çünkü yaşın bu ameliyatı atlatabilmek için pek de uygun değildi. doktor da biliyordu bunu ama elden gelen başka bir şey kalmamıştı. ya kaldıramazsa düşüncesi değil de ya iyileşirse düşüncesiyle götürmüştü zaten evlatların seni. bir saat iki saat üç saat beş saat derken çıktı dediler. umutlar çoğalmıştı çünkü sağ salim çıkabilmeyi başarmıştın, buna direnmiştin. sıra o geçmek bilmeyen yoğun bakım devresine geldi. üç gün orada gözetim altında tutulmalıydın, belki de daha fazla. bir gün geçti iyiydin. iki gün geçti yine iyiydin. canın yanıyordu belki ama hayattaydın. nefes alıyordun bir kere. üç gün yoğun bakımda tutulman gerekiyorken beş gün çıkarmadılar seni oradan. yolunda gitmeyen bir şeyler vardı çünkü. ama kimse haberdar değildi. birkaç gün sonra taburcu olup kurtulacak artık gözüyle senden haber beklerken hiç beklemediğimiz bir anda gittin. kalbin bunu kaldıramadı. iki kez kalp krizi geçirdin. ikisini de atlattın ama üçüncüye vücudun direnci kalmadı, pes ettin. ters giden bir şeyler olduğunu öğrenmenin şokunu atlatamamışken bizden ayrılışının şoku geldi. umutlarımız çürüdü. dedem seni almaya giderken bütün sevenlerin toplanmış seni bekliyorduk, seni son yolculuğuna uğurlamak için. o kadar geniş kalpli bir insandın ki aklına gelebilecek herkes oradaydı. seni uğurlarken herkes berbattı. berbattık. ama metanetli olmak zorundaydım. çünkü annem senin haberini aldığından beri kendine gelemedi. feryatlar içinde ağlıyordu sürekli ve ben ona destek olmalıydım. çünkü zaten o da milyon çeşit rahatsızlığı olan biriydi ve farkında olmadan kendine zarar verebilirdi bu yüzden metanetli olmak zorundaydım sen de böyle olmasını isterdin zaten. kabullenmek istemiyordu ki gidişini. kimse istemiyordu. annesiz kalmanın ne demek olduğunu sen de biliyordun zaten. ama hepimiz öylece izledik sen giderken. sadece izledik. "başın sağ olsun" cümlesini belki yüzlerce kez duyduk hepimiz. bu cümle öyle bir cümle ki söyleyenin vicdanını rahatlatır duyan kişinin ise acısına tuz biber olur. ama elden ne gelir ki. 
sen çok güzel bir hayat sürdün. iyi dostlar kazandın. ben sanmıyorum ki senin arandan tek kötü kelime edecek biri olsun. aramızdan ayrıldığın için değil, daha önce de böyleydi bu. senin adın geçtiği zaman pozitif şeyler duyardık hep. belki bizim için bu günleri atlatmak zorlayıcı olacak ama sen kurtuldun. ne olursa olsun kurtuldun sen. acıların dindi. eğer bu iyileşme şansın olan ameliyatı denememiş olsan zaten bugün yine aramızda olamayacaktın, en azından doktorlar böyle söylüyor. sen denemiş oldun. yaşamak için ufak da olsa bir umut varken buna direnmeye çalıştın. ama olmadı be anneanneciğim. 84 sene biçilmiş ömrün, elden gelen hiçbir şey yok malesef. dedem çocuklarına emanet. huzur içinde uyu sen. aramızdasın.

Ben bu yazıyı komşuma yazdım

Sevgili alt komşum ve çok sevgili kızı;

Evet evin içinde saklambaç oynayarak eğlenmeniz ve vakit geçirme çabalarınız gerçekten takdire şayan fakat bunu bas bas bağırmadan yapmayı denemek fena olmaz hani? Biiir ikiii üüç dööört beeş....yüze kadar beraber saydık aslında iki ebe var bu oyunda haberiniz yok. İlla çıkıp pencereden okuyom ben yua diye haykırmak mı lazım adamım biraz saygı biraz sessizlik rica ediyorum ama bunları gelip suratına söyleyemiyorum ne yazık ki yazmaktan başka bir şey gelmiyor elden. Ha aklıma gelmişken o ilkokullu kızcağızın müzik dışında ödevi yok mu allasen niye sabah akşam flüt çalar bir çocuk aklım almıyor doğrusu. Çocuğun içindeki do-re-mi-fa-sol-la-si aşkı bizde kafa beyin bırakmadı, yemek yiyoruz arka fonda flüt ders çalışıyoruz flüt televizyon izliyoruz flüt uyuyoruz flüt bu ne boktan bir durum hakim bey. ama tabi açık konuşmak gerekirse bu konuyu da içime atıp hiç istifimi bozmadan ders çalışmaya devam ettiğim de oluyor(milyonda bir). 
Efendim unutmayınız ki komşu komşunun sessizliğine de ihtiyaç duyuyor insaf biraz insaf...

Ben bu yazıyı yazana kadar adeta içimden geçenleri okumuş gibi sesi kesmeniz beni birazcık rahatlattığından ötürü bugünkü isyan modumu çevrimdışı yapıp dersime dönüyorum, teşekkürler alt komşu.

ilişkilerdeki güvensizlik sorunsalı

sevgilinin dokuz kusurlu hareketten birini yapmasıyla kendiliğinden ortaya çıkıveren sorunsaldır bu.

O güven bir kerecik sarsıldı mı artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır, olamayacaktır. Güvenini sarstığını her fırsatta yüzüne çarpmak isteyeceksin her hareketinden her sözünden şüphe duyacaksın. Sorgulamaktan sıkılmayacaksın, her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmek isteyeceksin ve böyle davranarak kendini birazcık da olsun rahatlamaya çalışırken karşındaki insanı bunalttığının farkına varamayacaksın. Kafanda ütopik senaryolar kuracaksın. Her durumun en kötü ihtimalini düşünmeden duramaz olacaksın. 
Tek amacın bir daha karşındaki insanın seni aptal yerine koymamasını sağlamak olacak. Ama artık gözünde bunun da bir garantisi kalmamıştır zaten. Bu yüzden sıktıkça sıkacak sorguladıkça sorgulamaya devam edeceksin. Artık o da dayanamayıp isyan edecek bu duruma, senin savunman ise hiç değişmeyecek; "yapmasaydın, güvenimi sarsmasaydın, senin yüzünden bu durumdayız" vs vs. tartışmaların, kavgaların ardı arkası kesilmez olacak. Sonra bir gün bir olay daha olacak bu kez ilişkiyi kurtarıcı kimse olmayacak. Sevginin her şeyi kurtarmadığını açıkça beyan eden ilişkinin tipik örnekleri olmaktan başka sıfatınız da kalmayacak.

Bu durumun bir de "sevgiline güvenmiyorsan sende bir özgüven eksikliği var kardeşim" kafasını yaşayanlar var ki ağzına tuvalet terliğiyle vurmak istediğim kardeşlerim bunlar. Geç bunları geç..

Facebook'ta bazılarının isminin başına TC ibaresi koyması için ne dediler

   Türkiye Halk Sağlığı Kurumu Başkanlığı'nın tabelalardaki T.C ibaresini kaldırması üzerine sosyal medyada özellikle de Facebook'ta bazı insanlar isminin başına TC ekleyerek tepkisini göstermek istemiş. Bu tepki gösterenlere karşı yapılan yorumlara bakınca sanırsın ki adamlar sanki vatan haini. Sadece TEPKİ cancağızım adı üstünde. 

   Abartıldığı kadar gereksiz olmayan bir durum bence bu. Onlar da farkındadır herhalde bu isyanın hiçbir işe yaramayacağının, zaten iş işten geçmiş adamlar halkın nabzını tutmuyor böyle bir karar alırken ama bu sahiplenme içgüdüsü bir nevi protesto yaptıkları. Tepki vermeseler vatan millet umrunda olmayan itici tipler olurlar. Tepkilerini bu durumda olduğu gibi ortaya koymaktan çekinmeseler de klavye delikanlısı ya da ergen olurlar. Türkiye'de yaşamak böyle bir şey, insanlara yaranamazsın çünkü bölünmeye alışmışız bir kere biz.

  Şehit olur bazıları ona tepki gösterip üzüntüsünü paylaşır, bazıları da tepki gösterenlere tepki gösterir. Vatana millete hayırlı bir insan ölür birileri yine üzüntüsünü paylaşır bir diğerleri o kişiyi vatan haini ilan ettiği için yine tepkicilere tepki gösterir. En basitinden Avrupa'da bir Türk takımının maçı olur; Türk takımını destekleyenler, takımı desteklemeyenler ve takımı desteklemeyenleri kınayanlar olmak üzere yine bölünme olur. Bu böyle uzar gider her konuda bölünmeye meraklı bir millet oluşumuzdan bu da ne yapalım. Her neyse konumuz bu değildi.


 Gözden kaçırılan önemli ayrıntı;  zaten bu ergen olarak nitelendirilen kişilerin amacı sanal alemde iki harf ile vatan kurtarmak değil, en azından ben böyle olduğunu düşünüyorum. Amaç tepki çekmek, kamuoyu oluşturmak ki gözlemlediğim kadarıyla başarılı da olunmuş.  
bkz: http://www.cnnturk.com/2013/bilim.teknoloji/sosyal.medya/04/07/facebookta.isimlere.tc.ekleyerek.protesto/703281.0/index.html

  E bunun üzerine çok bilmişlik taslayıp ne lüzum var insanların protesto çabalarını kursaklarında bırakmaya? Her insan tepkisini özgür bir şekilde gösterme hakkına sahip değil mi?

  Ama gel gelelim gösterişine,havasına,dikkat çekme çabasına tepki gösteren arkadaşlarımıza. Bu tiplerin varlığını da inkar edemeyiz tabi çünkü sayı olarak bir hayli fazlalar. Zaten bu arkadaşlar yüzünden diğer tepkiciler de klavye delikanlısı oluveriyorlar bir anda. Kurunun yanında yaş meselesi yani. Halbuki sadece komik ve basit duruma düştüklerinin farkında değiller onlar da ne yapsınlar arkadaş.

  Diyeceğim o ki oturduğu yerden tepkisini bu şekilde gösterebilen insanların çoktan uygulamaya geçirilmiş bir kararı değiştirici bir hükmünün olmadığının kesinliği kadar kimseye bir zararının olmadığı da net gerçektir.

Bunlar hep popülarite

  Bilirsiniz bundan 3-4 sene kadar önce yani o "Halit Ziya Uşaklıgil'in ölümsüz eserinden Aşk-ı Memnu"nun popüler olduğu zamanlar en fazla 13-16 yaşlarında olduğunu düşündüğüm bir gencimizin AA AŞK-I MEMNU'NUN KİTABI ÇIKMIŞ! nidaları gündeme tabiri caizse bomba gibi oturmuştu.

  Son günlerde de "aşkım game of thrones'un kitabı çıkmış bak" sözleriyle gündeme gelen kızcağızın ise biraz önce bahsettiğim gencin yıllar yılı arayıp da bulamadığı dayısının kızı olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum doğrusu.

  Gençlerin edebiyat yoksunluğu ve cehaleti insanı güldürürken düşündüren cinsten resmen. Aynı zamanda insanı bazı şeyleri sorgulamaya da itiyor. Ama sonra diyorum ki; saçmalama kızım bu onların ayıbı. Zülfü Livaneli bu konudaki görüşlerinde şöyle bir şeye de değinmiş yalnız: "Hayatları okul, televizyon ve magazin arasına sıkışmış bir kuşağın kaderini nasıl değiştirsinler?"  düşününce çok doğru bir noktaya parmak bastığı kaçınılmaz gerçek. Amma ve lakin bu kader bu gençlerin okuyup araştırma,öğrenme, bilgi kültür sahibi olmak yerine popüler kültüre kapılıp gitmiş olmaları durumunu da haklı kılmıyor tabii.

  Her neyse bütün bunlardan sonra ben olaya egoist bir bakışı açısı getirerek diyorum ki; ben yine hayatta iyi bi yerdeyim lan şükürler olsun.

Bir şarkı dinleyip kendinizi bambaşka boyutlarda hissetmek istemez miydiniz? 

Peki ya her şeyin pozitif görünmesine olanak sağlayabilmesini?

Öyleyse buyurun buradan:

ötele ötele

   Bazı duygularımızı öteleye öteleye o duygudan yoksun hale geldik, haberimiz yok. Peki neden bastırılmış bu duygularımız? öfke? nefret? kin? inat? belki de başka şeyler. Aslında bu duygulara ihtiyacımız olmadığından ki bu söz konusu bile olamaz, bu duygulara ihtiyacımız olduğunu unuttuğumuzdan diyelim ki bu çok daha doğru olacaktır, ikinci planda kalmış hislerimiz. Buna sebebiyet verenler verdirenler yardım ve yataklık yapanlar utansın efendim. Kahrolsun dayatmalar.

   Bilinçaltı.  Arayıp da bulamadığımız ihtiyacımız olup da geri kazanamadıklarımızın adresi. Öyleyse ne yapıyoruz bilinçaltına yolculuğa çıkıyoruz. Uyumak için bir neden daha çıktı, neyse konumuz bu değildi.

   Elalem ne der, konu komşuya ayıp olur, hayır sen yapma, yok sen gitme, millete rezil oluruz kafasından sıyrıl da gel sıyrıl da gel abiciğim ablacığım. Yaşam şartları daha doğrusu yaşanılan ortam şartları senden bunu istiyorsa da verme. Ne olur yani yıksanız şu tabuları, kurtulsanız bastırılmış duygularınızı yaşayamamanın verdiği burukluktan. Bence hiç de fena olmaz.

   Kendin gibi yaşamak.  Mutlu huzurlu keyifli bir yaşam sürdürebilmek için yapmamız gereken tek şey belki de. Bu kadar basit.  Biz biz olalım o birilerinin istediği şekle bürünmeyelim. Onların düşünce tarzına uygun hareket edip kendimizden gitmeyelim.


 mesaj: duygularına sahip çıkmayı öğren